مشخصات رختکن در اتاق تمیز
رختکن ها قبل از ورود به اتاق تمیز (کلین روم cleanroom ) می بایستی بصورت هوابند(Airlock) طراحی شده و مورد استفاده قرار گیرند بنحوی که جداسازی فیزیکی مراحل مختلف تعویض لباس را فراهم آورده تا آلودگی میکروبی و ذره ای لباسهای محافظ را به حداقل برسانند.
ناحیه انجام مرحله نهایی تعویض لباس در رختکن های اتاق تمیز، در وضعیت ”آماده به تولید(At rest) “باید با محیط تولیدی که به آن منتهی میشود هم درجه باشد .
تهویه رختکن های اتاق تمیز باید بطور موثر بوسیله هوای فیلتر شده صورت گیرد. هوابندهای اتاق تمیز میبایستی از سیستم هوارسانی مستقل تغذیه گردند و حتی المقدور به نحوی که دریچه توزیع کننده هوای ورودی در سمت اتاق تمیزتر و دریچه مشبک هوای خروجی در سمت اتاق کمتر تمیز تعبیه گردند.
استفاده از رختکن های مجزا برای ورود به و خروج از اتاق های تمیز در پاره ای از موارد مطلوب / پسندیده است.
بطور کلی، امکانات برای شستشوی دستها تنها در فضای اولین مرحله از تعویض لباس قابل تدارک است.
محل تعبیه دریچه های توزیع کننده هوای ورودی در سقف و دریچه های مشبک هوای تخلیه/ برگشتی در ارتفاع تقریبا 30 سانتی متری کف زمین و در حداقل 2 دیوار.
در طراحی فضاها – اتاق های تمیز، تکنیک های کنترل محصورسازی از قبیل هوابندها(Airlocks) نقش مهمی بازی می کنند.
فضایی بسته با حداقل دو درب بین دو فضا با کلاسهای تمیزی متفاوت، به منظور کنترل جریان هوا بین اتاق ها به هنگام ورود وخروج.
انواع هوابندها:
− هوابند آبشاری(Cascade airlock)
− هوابند چاهکی (Sink airlock)
− هوابند حبابی(Bubble airlock)
توجه: درب ها میبایستی به سمت فضا با فشار بیشتر باز گردند.
هوابند آبشاری : فشار بالا در یک طرف هوابند و فشار پایین در طرف مقابل.
هوابند چاهکی: فشار پائین در داخل هوابند و فشار بالا در دو طرف
هوابند حبابی: فشار بالا در داخل هوابند و فشار پائین در دو طرف.